OZE w Ameryce Łacińskiej

                                              Potencjał Ameryki Łacińskiej

Udział ekologicznych źródeł energii w światowym bilansie energetycznym wciąż rośnie; popularność odnawialnych źródeł energii oraz potrzeba ich co raz szybszego wprowadzania, gromadzi wokół siebie coraz większe grono zainteresowanych. Między innym właśnie Ameryka Łacińska to miejsce, gdzie jeszcze kilka lat temu inwestycje związane z ekologicznymi źródłami energii nie były zbyt popularne. Od pewnego czasu zaczyna się to jednak zmieniać, gdyż władze tamtejszych krajów zaczęły dostrzegać potencjał terenów tego obszaru geograficznego oferujące nadzwyczaj dobre warunki  do rozwoju i wykorzystywania energetyki odnawialnej.  Ameryka Południowa ma np. jedne z najlepszych warunków wiatrowych występujących w Patagonii (krainie geograficznej w południowej części Ameryki Południowej, położonej  na terenie Argentyny i Chile), najlepszym miejscem dla energetyki solarnej jest natomiast pustynia Atakama w Chile. Duża części Ameryki Łacińskiej ma też dobre predyspozycje do produkcji energii wodnej, głównie Brazylia i jej szerokie dorzecze Amazonii a wulkaniczna Ameryka Środkowa czy Karaiby mogą poszczycić się największym potencjałem w energii geotermalnej. 

                    El Romero - największy zakład produkcji energii słonecznej w Ameryce Łacińskiej.

                                                                    Chile  

Zmianę polityki energetycznej w tym kraju zainicjował prawicowy prezydent Sebastian Pinera (2010-2014) , po trzęsieniu ziemi, które poważnie uszkodziło sieci przesyłowe w 2010 roku. W ciągu pięciu ostatnich lat w zieloną energetykę zainwestowano w Chile 10 mld dolarów a od roku 2014 zaczął obowiązywać podatek węglowy – 5 dol. za tonę emisji CO2. Nowe wymogi spowodowały, że aż dziewięciu producentów energii opartej na paliwach kopalnych zainwestowało w hydroelektrownie, energię wiatrową i słoneczną, co dawało zainstalowaną moc na poziomie 192 MW. Najbardziej spektakularne zmiany dotyczą jednak energetyki słonecznej, która docelowo ma odpowiadać aż za 30 procent dostaw energii. Chile dysponuje najlepszymi na świecie warunkami jej rozwoju, a więc ma również największe możliwości uzyskania przewagi konkurencyjnej w tym zakresie. Pustynia Atakama to obszar największego nasłonecznienia na globie, oferuje nawet 320 dni słonecznej pogody. Dlatego właśnie tam powstał największy zakład produkcji energii słonecznej w Ameryce Łacińskiej o nazwie El Romero, który kosztował 343 miliony dolarów i objął w sumie 775 tysięcy paneli słonecznych oferujących moc 196 MW.

                                          

                                                            Kostaryka

Kolejnym krajem regionu, który znacząco zwiększył inwestycje w OZE jest Kostaryka.To niewielkie państwo położone nad Morzem Karaibskim i Oceanem Spokojnym przez kolejnych 311 dni w ostatnim roku prowadziło produkcję energii na potrzeby energetyki właśnie z odnawialnych źródeł energii. Jest to jedyny kraj tak bliski osiągnięcia 100% produkcji energii odnawialnej. Ponad 99% energii elektrycznej Kostaryki pochodzi z tych pięciu odnawialnych źródeł energii, z których dla porównania, źródła odnawialne wytwarzają około 17% energii elektrycznej w Stanach Zjednoczonych. Kraj ten ma przewagę geograficzną nad innymi ze względu na wysoką koncentrację rzek, zapór i wulkanów na mieszkańca, co pozwala uzyskać wysoką produkcję energii odnawialnej. Najbardziej spektakularna jest  Elektrownia geotermalna Miravalles, która zbudowana jest na jednym z pięciu aktywnych wulkanów znajdujących się w tym kraju. Widok, który roztacza się z krawędzi wulkanu prezentuje dużą elektrownię geotermalną, otoczoną farmą paneli słonecznych, farmę turbin wiatrowych wzdłuż grzbietu gór na zachód w kierunku Oceanu Spokojnego, a na południu i wschodzie tamę wodną. Z jednego punktu dystrybucji widać wszystkie te cztery źródła energii odnawialnej wytwarzające energię elektryczną dla ponad 250 000 domów w regionie.

Już dane z 2014 roku pokazywały, że produkcja OZE w regionie Ameryki Łacińskiej była na poziomie 53% względem innych, konwencjonalnych metod pozyskiwania. Dla porównania uśredniony światowy poziom wynosił 22%. Dzisiaj te wartości z pewnością jeszcze wzrosły, biorąc pod uwagę rozwój ekologicznych źródeł wytwarzania energii w tym miejscu świata. Dodatkowym priorytetem by inwestować w zieloną energię jest jej co raz większe zaawansowanie technologiczne, które znacząco obniża koszty produkcji.  Elektrownie słoneczne, wiatrowe oraz wodne są co raz tańsze w użytkowaniu aniżeli cieplne w wielu częściach świata. Znając już całą sytuację można z pewnością stwierdzić, że z Ameryki Łacińskiej płynie jasny przekaz: zielona energia to nie alternatywa a po prostu rozsądniejszy i tańszy wybór.

                                                                                                                                             Maciej Pacak