Ameryka Łacińska - coraz bliżej

Koniec rządów zwolenników Gomeza   Po śmierci Juana Gomeza kraj na 20 lat popada w odmęt walk między prawicowymi gomezistami,   Lewicowym nurtem komunistycznym oraz wojskowymi juntami. Wenezuela jest przez następujące po sobie opcje polityczne sterowana w różne kierunki. Podczas gdy jedni stawiają na próbę reformy rolnej poprzez parcelacje majątków ziemskich oraz nacjonalizacje przemysłu, drudzy reprezentując klasy wyższe oraz obcy kapitał dokonują zgoła odwrotnych ruchów ( Powodowane jest to poprzez finansowanie junt przez klasy wyższe). W efekcie walki jednak dochodzi do kilku pozytywnych aspektów takich jak częściowa demokratyzacja kraju oraz nadanie kobietom praw wyborczych. Finalnie jednak władzę na urzędem prezydenta obejmuje Marco Perez Jimenez.  Rządy ostatniego dyktatora Jest to okres od 1952 do 1958. Kraj w okresie tym przeżywał niespotykany dotąd ( nawet jak na standardy Wenezueli z tamtych lat) wzrost gospodarczy. Jednak pod maską wzrostu  oraz żyjących w luksus

                                              Potencjał Ameryki Łacińskiej Udział ekologicznych źródeł energii w światowym bilansie energetycznym wciąż rośnie; popularność odnawialnych źródeł energii oraz potrzeba ich co raz szybszego wprowadzania, gromadzi wokół siebie coraz większe grono zainteresowanych. Między innym właśnie  Ameryka Łacińska to miejsce, gdzie jeszcze kilka lat temu inwestycje związane z ekologicznymi źródłami energii nie były zbyt popularne. Od pewnego czasu zaczyna się to jednak zmieniać, gdyż władze tamtejszych krajów zaczęły dostrzegać potencjał terenów tego obszaru geograficznego oferujące nadzwyczaj dobre warunki  do rozwoju i wykorzystywania energetyki odnawialnej.   Ameryka Południowa ma np. jedne z najlepszych warunków wiatrowych występujących w Patagonii (krainie geograficznej w południowej części Ameryki Południowej, położonej  na terenie Argentyny i Chile) , najlepszym miejscem dla energetyki solarnej jest natomiast pustynia Atakama w Chil

Gangi narkotykowe w Meksyku to obecnie zdecydowanie najpoważniejszy problem tego południowoamerykańskiego kraju. Wystarczy powiedzieć, że od roku 2006 w Meksyku z powodu de facto wojny prowadzonej pomiędzy państwem a kartelami narkotykowymi, a także między samymi kartelami,  zginęło według różnych szacunków pomiędzy 120 tys. a 160 tys. osób. Następne kilkadziesiąt tysięcy jest uznawane za zaginione. Od wielu lat każdy kolejny prezydent Meksyku jako swój główny postulat przedstawia uporanie się ze zorganizowaną przestępczością - jak dotąd bezskutecznie.  Postawmy sobie więc dwa pytania: Jak mogło dojść do tak poważnej sytuacji i jakie są szanse na  jej poprawę? W latach 2007-2015 straty w konflikcie w Meksyku były dużo większe niż w Afganistanie i Iraku razem wziętych. O dpowiedź na pierwsze pytanie jest niestety brutalnie prosta - handel narkotykami w Meksyku to niesamowicie lukratywny biznes. Według Amerykańskiego Departamentu Skarbu w latach 2013-2017 w Meksyku wypran